Bir hikaye vardır. Akıl hastanesinde yatan bir hasta yolunu bulup bir şekilde bahçeye kaçar. Kimseye yakalanmadan dolanırken hastanenin demir parmaklıklarına kadar gelip dışarıyı seyretmeye başlar. Yolda hastanenin parmaklıklarına yakın yürüyen birini görür ve seslenir siz ne yapıyorsunuz orada, sizi oraya kim kapattı :)

Bu yüzden parmaklıkların ardında veya dışında olup olmama kararını acaba gerçekten biz mi veriyoruz? Belki bu bir sonraki yazının konusu olur, tıpkı bize bu yazıda verdiğin tohumlar gibi ekip ekmemek sana kalmış :)